Jacques Derrida (Frankrijk 1930–2004) mocht al bij zijn leven een van de invloedrijkste en meest bestudeerde denkers van onze tijd genoemd worden. Zijn zeer omvangrijke oeuvre is innovatief, provocatief en radicaal-kritisch ten aanzien van de heersende motieven en evidenties in de geschiedenis van de filosofie, van de westerse cultuur en de westerse politiek. Ondanks deze bewust gekozen margepositie, is Derrida’s oeuvre tegelijkertijd programmatisch en zelfs funderend geworden voor een internationale ‘school’ van filosofie-beoefening: de deconstructie. Deze bleef ten slotte niet beperkt tot de filosofie, maar blijkt interdisciplinaire betekenis te hebben: Derrida’s deconstructivisme is in vrijwel alle disciplines binnen de mens- en cultuurwetenschappen en de politieke wetenschappen beproefd en toegepast, zoals bijvoorbeeld in de literatuurtheorie, de esthetica, de architectuurtheorie, de ethiek en de politicologie: experimenten die vaak verrassende resultaten opleverden.